Carla en Kees hebben ieder een seniorenwoning van Patrimonium op de hoek van de Esdoornlaan en de Acacialaan. Ooit waren ze getrouwd. Nu zijn ze beste vrienden. Ze hebben een hoop gezelligheid aan elkaar. Dan gaat een beetje voor elkaar zorgen vanzelf.

Kees:

“Ze woonde aan de Lijsterbeslaan in een rijtjeshuis met een joekel van een tuin. Ze viel van de trap, bij herhaling. Toen heb ik gezegd: nou moet het een keer afgelopen zijn. Ik woonde hier al en er kwam iets vrij. Ik heb naar Patrimonium gebeld en ze mocht er komen wonen. Maar op 3 maart veranderde mijn leven drastisch. Binnen een seconde. Ik viel en daar heb ik nog last van. En ik had al een herseninfarct gehad. Maar ik heb een rollator en daar kan ik me behoorlijk goed mee verplaatsen. We lopen hele stukken samen. ‘s Woensdagochtends gaan we altijd naar de Fonteinkerk, koffiedrinken. Boodschappen doen samen. Elke maandagmiddag gaan we naar De Es voor conditietraining. Lekker een uur bezig en daarna koffie. Ja, ik vind haar nog altijd een hele lieve meid.”

Carla:

“Ik ben niet meer verliefd maar de genegenheid is gebleven. Kees komt vrijwel elke dag koffiedrinken en ik kook voor ons. Maar we zijn geen gewoontedieren, we doen ook wel eens wat anders. Als er iets te doen is in de wijk, dan gaan we daar natuurlijk heen. We zijn al wezen kijken bij het Wijkbedrijf, we gaan naar klassieke concerten… Ik vind het prachtig zoals we het nu doen. Mijn vergeetachtigheid wordt steeds groter en dat vind ik ontzettend erg. Maar samen kunnen we er ook om lachen. Ik ben tevreden met mijn leven nu, vandaag. Wat er daarna gebeurt, dat weet je niet.”