Marlene en Nafisa wonen met hun gezinnen aan het Prunushofje. Ze zijn elkaars overburen. Deze lange hete zomer stonden de voordeuren open. Hun kinderen renden in en uit. De moeders zelf rookten waterpijp en bliezen samen prachtige wolken. Zo leer je elkaar een beetje kennen.

Marlene
“Ik had nog nooit waterpijp gerookt. Ik rook niet maar dit was lekker. Nafisa had allerlei smaken. Nee, het is geen drugs!” 
“Met het hele hofje stonden we op de uitkijk, toen Nafisa met haar gezin de woning kwam bezichtigen. Maar het is lastig om een huis te bekijken als het vol verhuisdozen van de vorige bewoner staat. Kijk maar bij ons, zei ik. Zo begon het contact. Het is zo verrijkend. Ik probeer een beetje Arabisch te leren, zodat we elkaar beter begrijpen. Nafisa helpt me. In Syrië ga je als buren heel anders met elkaar om dan hier. Als je lekker gekookt hebt, deel je het eten met elkaar. Nafisa komt regelmatig met een schaal met heerlijkheden brengen. Toen de jongste dochter jarig was, nodigden ze het hele hofje uit. Zo gastvrij. Je woont hier tussen allemaal buitenlanders in Selwerd, zeggen mensen. En dat bedoelen ze niet positief. Maar ik wil hier niet meer weg.”

Nafisa
“We gingen samen naar de summer school in het Wijkbedrijf. Ik voor Nederlandse les, Marlene voor Arabische les. We wonen nog maar drie maanden in dit huis, maar mijn Nederlands wordt snel beter. Marlene helpt me met nieuwe woorden. Ik ben zo blij dat er iemand is als ik een vraag heb. Dat er iemand naast me staat. Want wij zijn hier alleen, zonder familie. Marlene voelt als een zus.”